Van -25 graden naar boven 0

Op woensdag 08-12-2021 was het -25 graden. Dat is best een beetje frisjes. Op zo'n dag doe je dus alles snel zodat je ook snel kan opwarmen. De handschoenen die we gebruiken, moeten we zelfs wisselen omdat ze letterlijk bevroren zijn na een tijdje. En dan kan je dus niet meer je vingers bewegen, als je handschoenen van ijs gemaakt zijn. Ook heb je veel laagjes kleding aan zodat je het niet snel koud krijgt. Over het algemeen heb ik het dan ook eigenlijk niet koud. Alleen mijn vingers en tenen bevriezen zo nu en dan een beetje.

Deze avond was het ook heel koud. Caisa had daarom een leuk idee. We vulden twee thermosflessen met kokend water. Met zijn drieën en de drie honden(Varja, Safir en Tikka) vertrokken we naar buiten. Ik mocht als eerste. Ik opende mijn fles en gooide het kokende water naar achter in een boog over mijn hoofd heen. Het water veranderde in ijs de seconde dat ik het gooide. Ik kon niet stoppen met lachen, want hoe geweldig is dit. Ik was eerst bang dat mijn hoofd verbrand zou raken, maar ik vertrouwde erop dat het werkte. 

Donderdag en vrijdag waren 'gewone' dagen hier op de farm. Uiteraard elke dag met een andere mooie lucht en heel veel hondenknuffels. 

Op zaterdag mochten Demi en ik voor het eerst de slee zelf besturen! Een droom die uitkwam. Caisa sleede de slee eerst het ijs op, omdat het eerste stuk naar het ijs toe best gevaarlijk is. De honden zijn dan het sterkst en je gaat bergafwaarts met mega scherpe bochten. Eenmaal op het ijs mocht Demi als eerst de slee besturen en was Caisa de passagier. Ik zat ondertussen achterop bij Ulf op de sneeuwmobiel. Ook dat was heel gaaf. Lekker over het ijs crossen. Nadat Demi de slee weer veilig thuis had gereden en we het team gewisseld hadden, was het mijn beurt. Caisa sleede eerst weer het ijs op en ik nam haar daar over. Ze legde me onderweg van alles uit wat handig is om te weten voor als ik straks volledig zelf mag sleeën. De commando's zijn één van die belangrijke dingen. Daarnaast hoe je moet 'mee-leunen' in de bochten en hoe je moet remmen. Het was een herinnering om nooit meer te vergeten! 

Zondag mochten Liv en Teo (twee hondjes die wij aan het trainen waren) voor het eerst voor de slee lopen. Dat was een hele ervaring. Eerst mocht Liv. Liv heeft aan het begin drie keer haar harnas uitgetrokken. Ik zat voorop de slee. Dat betekent dat ik snel er af moest springen, alles weer goed moest doen en weer op de slee moest springen terwijl de honden al verder gingen. Uiteraard vond ik dit niet erg, want ik hou wel van een beetje actie. We sleeden een klein rondje van zo'n twee kilometer. Dat is lang genoeg voor de eerste keer. Liv deed het super goed en snapte het vrij snel hoe het werkte. De volledige terugweg verliep daarom erg goed en Liv was helemaal blij.

Terug op de farm hebben we de slee gedraaid (en de honden). Liv mocht weer terug haar verblijf in en in haar plaats kwam Teo. Ook bij Teo moest ik er een paar keer af om alles goed te doen en er weer opspringen. Hij had snel door hoe het werkte gelukkig en we zijn veilig thuis gekomen met een blije Teo. 

Liv en Teo zijn geboren sledehonden! 

Na de tocht kwamen de zoon en dochter van Caisa om te lunchen. We kregen een hele maaltijd en het smaakte goed. We moesten alleen de hokken nog schoonmaken en het was al donker, dus dan maar met koplampen naar buiten. Als twee mijnwerkers hebben we alles schoongemaakt.

Maandag en dinsdag waren rustige dagen. Dinsdag hebben we wel wat hokken met kleding voor de gasten opgeruimd en toen het al donker was, zijn we naar een lokaal winkeltje geweest. Hier verkopen ze allerlei streekproducten als honing, jam en thee. Het was een erg schattig winkeltje en we hebben wat spulletjes gekocht. S'avonds zei Caisa dat we wel eens het Noorderlicht zouden kunnen zien deze avond. Als een klein kind wachtend op 12 uur nieuwjaarsavond zat ik aan de tafel terwijl we met zijn drieën een kaartspelletje speelden. Helaas mocht het niet zo zijn deze avond. Ik hoop dat we het Noorderlicht in de komende 2,5 week nog mogen zien. 

Woensdag kwam er een tourgide, Sonya, die twee jaar lang niet meer op de slee had gestaan. Dit was dus een oefenrondje. Caisa ging voorop met de gasten en Demi en ik gingen bij Sonya op de slee. We hebben met zijn drieën lekker gekletst over van alles en nog wat. Sonya komt uit Londen, dus het was makkelijk praten. Demi en ik spreken inmiddels meer Engels dan Nederlands, dus dat wordt leuk als we thuis komen... Tegen de honden praten we Zweeds, tegen de mensen Engels en tegen elkaar Nederlands/Engels. Je kan je dus wel voorstellen dat er wel eens drie talen door elkaar in 1 zin voorkomen...

Op donderdag was het ineens boven de nul graden. Er is dus heel veel sneeuw gesmolten. De bomen kleuren nu groen zonder wit laken, de daken grijs. Toch blijft het een mooie omgeving. De luchten geven door de warmte nog meer kleuren dan hiervoor. Elk kwartier zijn er weer andere kleuren te zien. 

De sneeuw plakt wel beter aan elkaar. We hebben dus eindelijk na bijna vier weken een sneeuwpop kunnen maken. Zijn naam is Ulf. Het was erg gezellig en leuk om te doen tijdens de mooie zonsondergang. Er komen, nu het warm is, soms "openingen" in de lucht. Kleine witte stukjes in de lucht die er uit zien als diamanten. Heel erg mooi! 

In de avond hebben Demi en ik 2,5 uur lang gekeken en meegedaan aan een live-event van Zenmeisje en wat mooie edelstenen gescoord. Die staan ons over twee weken op te wachten als we thuis komen.

Toen Caisa en Ulf weer terug kwamen, legde Caisa uit dat het goed is dat het iets warmer is geweest vandaag. De sneeuw is compacter geworden en we kunnen morgen eindelijk een tour door het bos doen! Hoe gaaf is dat! Ik kijk er naar uit!